Envoie-toi bien loin de ces miasmes morbides;
vel op derrie, roos in slijk,
op vegen nacht een vaal gezicht
tot haar lichaam mij bekoorde,
tot een lichaam mij bekoort.
vlees verhaalt de zeeën
hoe het vocht vergaat in grond
& mijn onkruid brandt in monden
die mijn aandrift nimmer schonden.
tekort aan haar wellicht is wat ik deed.
L'enfant désherité s'enivre de soleil
een voetafdruk geluid in grint
& maanlicht op de wagen viel
tot haar lichaam zich weer sloot,
tot het lichaam zich weer sluit.
kleur bedacht ik om het haar
& om het vlak der ogen te betasten,
warmte om het einde van mijn koude
op haar poorten voelbaar stuk te slaan.
een korte nacht wellicht is dit bestaan.
